عدل عالمگیر، عدل بعدى است :
عدل دولت بر ملت ؛ عدل ملت بر ملت ؛ عدل ملت بر دولت .
عدل دولت بر ملت ، عبارت است از عدل تخلف از قانون ، که فاقد زورگویى و استثمار ملى خواهد بود و قانونش قانونى است که به تصویب الهى رسیده باشد؛ خدایى که همه افراد بشر را مى شناسد و به خصوصیات همگان آگاه است .
عدل دولت بر ملت ، مانند حکومت على علیه السّلام . ولى حکومت آن حضرت پایدار نماند. چون فاقد بعد سوم بود که عدل ملت بر دولت باشد.
آیا ناکثین و قاسطین و مارقین ، عدالت پیشه بودند؟!
آیا اهل کوفه ، با على علیه السّلام به عدالت رفتار کردند؟ و رهنماییهاى حضرتش را براى جنگ و صلح به کار بستند؟
عدل ملت بر ملت ، وقتى محقق مى شود که ظلم و ستم شخصى از میان افراد ملت بیرون رود. عدل ملت بر ملت بر قرارى راستگویى و درستکارى در میان خود افراد است که هیچ یک از آنها در نهان و آشکار به دگرى ظلمى نکند و ستمى روا ندارد. این است تکامل ملى و رشد افراد.
این وقت است که قوه قضاییه از کار مى افتد و درهاى دادگسترى بسته مى شود. این حکومت ، ازلى نیست ، ولى ابدى و جاودان خواهد بود و تا جهان بر پاست و بشر بر گستره زمین ، قدم بر مى دارد، این حکومت باقى خواهد بود. آرى ، عدل عالمگیر ازلى نیست ، ولى ابدى است .
در این حکومت ، مرزهاى مصنوعى جغرافیایى که دولتها تاءسیس کرده اند، برداشته مى شود و حکومتهاى نژادى و منطقه اى - به هر شکلى که باشند - از میان مى روند. دیکتاتورى سیاه ، دیکتاتورى سرخ ، حکومت اکثریت به نام دموکراسى ، در این حکومت حل مى شوند. آنچه که بایستى به سراغش رفت ، بعد سوم عدالت است که عدل ملت بر ملت باشد؛ یعنى گسترش عدل در میان خلق و آن در صورتى است که وجدان انسانى فرد بر او قاضى و حاکم باشد و خود، پلیس خود باشد تا از ارتکاب جرم و گناه دورى کند و این حقیقت بجز ایمان به خدا، راه دگرى ندارد.
خداى عادل روز واپسین را در انتظار نیکوکاران و گنهکاران قرار داده است ، و مقصود از حکومت مذهب همین است و جز این نیست که پایه اش بر بعدهاى سه گانه عدالت بر قرار باشد و پایه آن بر ایمان بر مبداء و معاد.
حکومت مذهب ، حکومت خود است بر خود، و دمکراتیک ترین حکومتهاست چنانچه در حکومت حضرت على دیده شد. لازم نیست که بعد سوم عدالت همگانى شود و همه افراد بشر چنان باشند. همان اندازه که بخشى از مردم چنین شدند و شماره آنها به عددى برسد که بتوانند پرچم عدل را در زیر سایه حاکمى عادل در اهتزاز در آورند، آغاز عدل عالمگیر در جهان بشریت خواهد بود.
حضرت مهدى ، پرچم عدل را در جهان خواهد بر افراشت و خوشبختى و آسایش همگانى خلق جهان را براى همیشه ، تاءمین خواهد کرد.
و آن وقتى است که شماره یاران با وفایش به عددى که مورد احتیاج است برسد و مردانى نیکوکار در زیر سایه بزرگمردى بزرگوار قرار گیرند.

پایان