دوازدهمین پیشواى شیعیان، بنابر مشهورترین اقوال، در شب جمعه نیمه?شعبان سال 255 ق. در شهر سامرا دیده به جهان گشود1. بنا به گفته شیخ مفید(م 413 ق.) پدرش امام حسن عسکرى جز او فرزندى نه پنهان و نه آشکار به جا نگذاشت و او را نیز در پنهان و خفا نگهدارى فرمود.2
 مادر بزرگوار آن حضرت بانویى شایسته به نام »نرجس3« بود که به نام?هاى دیگرى چون »سوسن4«، »صیقل5« یا »صقیل« و »ملیکه6« نیز  نامیده شده است7. او دختر »یوشعا« پسر قیصر روم و از نوادگان »شمعون« یکى از حواریان مسیح بود که به طریقى معجزه?آسا از سوى خداوند براى همسرى امام یازدهم برگزیده شد.8
 خلاصه ماجرا از این قرار است:
هنگامى که »نرجس« در روم بود خواب?هاى شگفت?انگیزى دید، یک?بار در خواب پیامبر عزیز اسلام9 و عیساى مسیح را دید که او را به عقد ازدواج امام حسن عسکرى درآوردند، و در خواب دیگرى، شگفتى?هاى دیگرى دید و به دعوت حضرت فاطمه زهرا3 مسلمان شد، امإ؛ اسلام خود را از خانواده و اطرافیان خویش پنهان مى?داشت. تا آنگاه که میان مسلمانان و رومیان جنگ درگرفت و قیصر خود به همراه لشکر روانه جبهه?هاى جنگ شد. »نرجس« در خواب فرمان یافت که به?طور ناشناس همراه کنیزان و خدمتکاران به دنبال سپاهى که به مرز مى?روند برود، و او چنین کرد و در مرز برخى از جلوداران سپاه مسلمانان آنان را اسیر ساختند و بى?آنکه بدانند او از خانواده قیصر است همراه سایر اسیران به بغداد بردند.
این واقعه در اواخر دوران امامت امام دهم حضرت هادى روى داد9، و کارگزار امام هادى نامه?اى را که امام به زبان رومى نوشته بود به فرمان آن گرامى در بغداد به نرجس رساند و او را از برده?فروش خریدارى کرد و به سامرا نزد امام هادى برد، امام آنچه را نرجس در خواب?هاى خود دیده بود به او یادآورى کرد، و بشارت داد که او همسر امام یازدهم و مادر فرزندى است که بر سراسر جهان مستولى مى?شود و زمین را از عدل و داد پر مى?سازد. آنگاه امام هادى نرجس را به خواهر خود »حکیمه« که از بانوان بزرگوار خاندان امامت بود سپرد تا آداب اسلامى و احکام را به او بیاموزد و مدتى بعد نرجس به همسرى امام حسن عسکرى درآمد.10
 
نام، کنیه و القاب
نام و کنیه امام عصر همان نام و کنیه پیامبر اکرم9 است. در برخى از روایات آمده است:
تا زمانى که خداوند زمین را به ظهور او و استقرار دولتش زینت نبخشیده است، برکسى روا نیست که نام و کنیه آن حضرت را بر زبان جارى سازد.11
 بر همین اساس عده?اى از فقها قائل به حرمت نام بردن از آن حضرت به نام واقعى?اش شده و عده?اى دیگر نیز این امر را مکروه دانسته?اند. اما بیشتر فقها نهى از نام?بردن حضرت را اختصاص به زمان غیبت صغرى و شرایطى که بیم خطر جانى براى آن حضرت وجود داشت، دانسته?اند.12
 به دلیل وجود روایات یادشده، شیعیان آن حضرت را با القاب مختلفى چون: حجت، قائم، مهدى، خلف صالح، صاحب، صاحب?الزمان، صاحب?الدار مى?نامیدند و در دوران غیبت کوتاه آن امام، ارادتمندان و دوستداران حضرتش باتعابیرى چون »ناحیه مقدسه« از ایشان یاد مى?کردند.13
ادامه مطلب...

نوشته شده توسط : آسمون

دل نوشته ها [ نظر]

ادامه مطلب...

نوشته شده توسط : آسمون

دل نوشته ها [ نظر]

نوشته شده توسط : آسمون

دل نوشته ها [ نظر]

نوشته شده توسط : آسمون

دل نوشته ها [ نظر]

به نام خدای خوب ومهربون
سلام.تازه کار نیستم ولی زیادم کار نکردم
میخوام چیزای خوب خوب تو وبلاگم بذارم
حدیث شعر خبر عکس مطالب اموزنده وخیلی چیزای دیگه که کم کم خودتون می فهمین
همه اینا هدفشون یه چیزه که اونم بعدا میگم
 

نوشته شده توسط : آسمون

دل نوشته ها [ نظر]